عباس(ع) آمد تا برادری را معنا کند، وفا را شرح دهد، ایثار را الگو باشد شجاعت را تفسیر کند و دلاوری را مصداقی والا گردد.
ولادت سقای کربلا ، علمدار حسین (ع) قمر بنی هاشم حضرت ابوالفضل علیه السلام بر همه مسلمانان و عاشقان اهل بیت مبارک.
ای علمداری که دستت بوسه گاه مرتضاست _ افضل الاعمال حیدر بوسه بر دست شماست _ اقتدا بر مرتضی کردند جمع اهل بیت _ دست تو سرشار از عطر نسیم بوسه هاست
میلاد مسعود ابوالفضل جوان است
هنگام شادی و سرور شیعیان ست
از دامن امالبنین ماهی عیان است
کز روی وی شرمنده ماه آسمان ست
لبخند علی (علیهالسلام) رنگ میگیرد.
فرشتگان، تولد دستانی را جشن میگیرند که قرار است روزی چراغ حماسه را برافروزند.
پهلوانی به عالم چشم میگشاید که پهلوانان عالم به نامش اقتدا میکنند.
پهلوانی که فرزند مردی است که کوهِ رشادت و جوانمردی است،
فرزندِ شیر زنی است که به او شیر شهامت نوشاند.
کوهمردی که ذرهای از احترام برادرش حسین (علیهالسلام) فرو نگزارد.
حسین (علیهالسلام) امام بود و ابوالفضل، برادر امامت.
حسین (علیهالسلام) ولی بود و ابوالفضل، هم رکاب ولایت.
آری، نوزادی در گهواره خفته است که علمدار لشکر حسین (علیهالسلام) خواهد بود.
سلام بر عباس، ای غیرت مجسم… ای قامتِ فتوت…
سلام ای چشمهایی که آب را شرمنده نجابت خود خواهی کرد…
سلام ای دستهایی که رودخانههای زمین، به جستجویشان سر گردانند…
سلام ای پیشانی بلندی که آیینهی آسمان است…
السلام علیک یا اباالفضل العباس (ع)